Rembrandtfilm
Laat in de avond bekijk ik nog de nieuwe Rembrandtfilm van regisseur Steinhoff. Jammer genoeg is de film niet dat wat ik ervan had verwacht.
Film als propagandamiddel
Film is een favoriet propagandamiddel van de nazi’s. Film bereikt een groot publiek, en de boodschap kan subtiel worden verpakt in een boeiend verhaal. De Nederlandse filmindustrie komt na de Duitse inval onder directe controle van het Duitse ministerie van Propaganda onder minister Joseph Goebbels. Filmvertoningen worden aan strikte regels gebonden. Ze moeten het volk laten ervaren dat Nederland deel uitmaakt van het Groot-Germaanse Rijk.
Belichaming van de Germaans-Nederlandse cultuur
In 1942 wordt in Amsterdam een speelfilm opgenomen over Rembrandt. De Duitse regisseur, Hans Steinhoff, brengt Rembrandt in beeld als belichaming van de Germaans-Nederlandse cultuur. Rembrandt is de geniale kunstenaar die tegenslag en miskenning overwint door zijn volhardende geest, geloof in de kunst en trouw aan zichzelf. In de film wordt gesuggereerd dat Rembrandt door Joodse oplichters ten val is gebracht.
Première
Op 3 oktober 1942 gaat de film in première in het Rembrandt Theater in Amsterdam in aanwezigheid van NSB-leider Anton Mussert. De film krijgt lovende recensies, maar sommige Nederlandse kranten uiten opvallend forse kritiek: “De Rembrandt, die de Terra filmmaatschappij ons voorzet is onze Rembrandt niet, het is een caricatuur, erger nog: een wanproduct.”
