Rembrandtdag
De kunst is de edelste verdediging van een volk.
Rembrandt is voor ons meer dan een grote schilder, hij is voor ons een symbool en een wegwijzer.
15 juli: nieuwe nationale feestdag
In 1944 is Rembrandt het middelpunt van een groot nationaal-socialistisch cultuuroffensief. Europa ligt in puin, een overwinning van de nazi’s lijkt verder weg dan ooit. Het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten wil juist “in deze moeilijke tijden” uitdrukking geven aan de kracht van de Nederlandse cultuur in Germaans verband. Het organiseert een ‘Kultuurweek’, met als hoogtepunt de viering van Rembrandts geboortedag op 15 juli. Die dag moet op den duur uitgroeien tot nieuwe een nationale feestdag: Rembrandtdag.
De organisatie van de Rembrandtdag wordt groots aangepakt. De pers en de radio-omroep worden ingeschakeld. In opdracht van het departement wordt een documentaire film over de Rembrandtdag gemaakt, die tijdens de Kultuurweek verplicht in alle bioscopen draait. In het hele land zijn festiviteiten met volksdansen, theatervoorstellingen en muziekuitvoeringen. De officiële viering vindt plaats in het Koloniaal Instituut in Amsterdam, in aanwezigheid van NSB-leider Mussert en andere hooggeplaatste nationaal-socialisten.
Ondanks de inspanningen wordt de dag geen succes. Veel genodigden voor de bijeenkomst in Amsterdam laten het afweten. Ook de bevolking blijft in de meeste plaatsen weg. Maar het departement blijft optimistisch: “(…) ondanks de gemaakte fouten is bewezen dat de Rembrandtdag en de Kultuurweek een zekere weerklank in het Nederlandsche Volk hebben ontmoet”.
Rembrandt blijft trouw aan zichzelf en zijn levenstaak. (…) Trouw als hoogste levensbeginsel is Germaansch en uitsluitend Germaansch
