Naar huis
Wachten
Het noorden en oosten van Nederland worden vanaf begin april 1945 bevrijd door Canadezen en Polen. Overal komen rood-wit-blauwe vlaggen tevoorschijn en op straat wordt feest gevierd. De kinderen kunnen nu vast snel terug naar huis! Niets is minder waar. In de rest van het land laat de bevrijding langer op zich wachten. Op 5 mei geven de Duitse troepen zich over. Door de chaos na de bevrijding kunnen de meeste kinderen pas in juni of juli terug naar huis. Sommigen nog later.
Na de hereniging met hun ouders gaat voor de kinderen het leven al snel weer zijn gewone gang. De kinderen gaan weer naar school. Over de tijd bij hun pleegfamilie wordt weinig gesproken. Wel houden veel kinderen contact met hun pleegfamilie. Het gevoel blijft dat de evacuatie hun redding is geweest. De Hongerwinter heeft in het westen van Nederland aan ongeveer 20.000 mensen het leven gekost.
Jan
‘Dat ik zo oud ben geworden. Dat heb ik aan mijn pleegfamilie te danken. Daar ben ik trots op!’
Omdat wij door voetbalclub Heerenveen zijn ondergebracht bij pleeggezinnen, schonken onze clubs na de oorlog als dank een tegeltableau aan de club in Heerenveen. Alle Friese pleegouders kregen er een afdruk van.'
Tineke
‘Toen ik terugkwam liep mijn vader te huilen want hij had net bericht gekregen dat zijn broer was overleden.’
Toen ik terugkwam in Amsterdam was de hele stad versierd. Mooi vond ik dat! Maar ik was te klein voor de straatfeesten en meerijden op tanks. Ik vond er niks aan.'
Paul
‘Thuis spraken ze Nederlands, ik sprak alleen nog maar Fries.’
Toen ik terug was in Den Haag woonden mijn ouders in een ander huis. Ons huis was platgebombardeerd… In het puin vond ik alleen nog dit asbakje. Helemaal zwartgeblakerd.'
Paul
Jaren na de oorlog kreeg ik van mijn pleegbroer Been dit paar Friese doorlopers als herinnering. Ze zijn gemaakt door mijn pleegvader. Ik kijk er nog vaak naar en besef dan dat mijn pleegfamilie me heeft laten overleven.
Nelly
‘Toen de oorlog was afgelopen dacht ik: “Nu kan ik wel terug naar Amsterdam.” Maar dat heeft nog heel lang geduurd. Ik ben pas eind augustus, begin september teruggebracht.’
Ik stond te kijken naar Duitse soldaten die langstrokken op weg naar Duitsland. Het waren vooral oude en hele jonge mannen. Eindeloze rijen. Eigenlijk een triest gezicht.'
Frans
‘Ik heb contact met mijn pleegfamilie tot op de dag van vandaag.’
Heit en Mem waren op 18 mei 1945 25 jaar met elkaar getrouwd. Van Vader en Moeder kregen ze dit bord uit dankbaarheid voor de geweldige manier waarop ze voor mijn broer Jos en mij hadden gezorgd. Dat waren het, geweldige mensen!'
Jack
‘Alle mensen uit het dorp kwamen proeven van de sigaretten en de chocola van de Canadezen.’ Heit kwam thuis met chocolade en sigaretten van de Canadezen! Ik zag die gelukzalige blikken bij het opsteken van zo’n sigaret. Die lichtblauwe rook, geweldig was het!'
Fenna
‘Dat is toch geweldig geweest! Dat ze al die pleegouders hebben kunnen charteren om die kinderen te nemen?’
Als herinnering aan het feest na de bevrijding kregen mijn broer Alexander en ik deze tegeltjes.'
