Amsterdam
Merwedeplein
"We huurden een gemeubileerde woning aan het Merwedeplein in Amsterdam. Het was heerlijk om weer een eigen huis te hebben. Mutti en Vati raakten al gauw bevriend met andere Joodse bewoners aan het plein. Er heerste een gevoel van kameraadschap tussen hen. We woonden tegenover de familie Frank, bij wie ik graag kwam. Vader Frank was heel aardig. Hij sprak altijd Duits met me, omdat ik het Nederlands nog niet goed begreep."
Spelen
"Het plein was een heerlijke plek om te spelen met mijn schoolvriendinnen. Ik ben de vierde van links."
Klassefoto
"Mijn klas in 1940. Rechts, derde rij, tweede kind, ben ik. Links, derde rij, eerste meisje, Susanne Lederman, een goede vriendin van Anne Frank."
Duitse inval
"Tot onze verbijstering vielen de nazi's op 10 mei 1940 Nederland binnen. We hebben nog geprobeerd naar Engeland te vluchten, maar we waren te laat. Het leven werd steeds moeilijker voor ons. Joden mochten niet meer naar de bioscoop, het concert of theater; we mochten niet meer met de bus of tram. Vati mocht niet meer naar de schoenenfabriek in Brabant reizen. Op een avond waarschuwde Vati ons dat we misschien moesten onderduiken. De gedachte dat ik van Heinz gescheiden zou kunnen worden kon ik niet aan. Ik was dol op hem en wilde bij hem blijven. Ik wilde dat alles bleef zoals het was."
Zomer 1940
"Heinz, Mutti en ik in de Rivierenbuurt, augustus 1940."
Loosdrechtse plassen
"Heinz speelt gitaar tijdens een uitje met zijn vrienden op de Loosdrechtse plassen, 1940."
In de boot
"Hier sta ik in de boot van Heinz, die in de Amstel lag. Heinz kijkt toe, 1941."
Gitaar
"Heinz met zijn gitaar op de balustrade van ons portiek. Heinz hield veel van muziek. We hadden een kleine vleugel in onze woonkamer. Heinz oefende stukjes van Chopin en speelde jazz."
Op de fiets
"Fietsen met mijn vriendin Jenny op het Merwedeplein in 1941."
Tekenen
"Heinz hield veel van tekenen. Deze tekening maakte hij van ons huis aan het Merwede-plein. Het bijschrift luidt: Unsere ganz neue Wohnung (Speisesaal) [Onze geheel nieuwe woning (eetkamer)]."
Melden
"Op 6 juli 1942 bracht de post een oproep voor Heinz; binnen drie dagen moest hij zich melden om te werken in Duitsland. Mutti was ten einde raad. Vati vond het nu tijd om te verdwijnen. Binnen een dag werd alles georganiseerd met hulp van het verzet: er was een adres voor Vati en Heinz en een adres voor Mutti en mij. Het afscheid was vreselijk. Ik wilde bij Heinz en Vati blijven. Maar dat kon niet."
Laatste foto's
"Dit zijn de laatste foto's van Heinz en mij voor de onderduik. Vati kwam in contact met mensen uit het verzet. We kregen andere namen en een andere identiteit zodat we voor niet-Joodse Nederlanders konden doorgaan. Ik hoefde me geen zorgen te maken. Met mijn helder blauwe ogen, lichte huid en blonde haar kon ik zo doorgaan voor een Nederlands meisje. Heinz maakte zich wel zorgen omdat hij er Joods uitzag. Om dat te verhullen bleekte hij later zijn haar."
