Otto Cornelis Grasmaijer

Ik heb het voorrecht gehad om een paar jaar met Otto (en Wil) op te trekken toen zij in ‘s-Heerenberg woonden. Ben ook een keer met hem in Dachau geweest, samen met mijn oudste zoon en een vriend die graag een keer in zijn leven het wintercircus Krone in München wilde beleven. Ik ben Otto en Wil voor eeuwig dank verschuldigd voor wat ze voor mij hebben gedaan uit de liefde die hun vulde. Toen was ik te jong om te beseffen wat Natzweiler en Dachau met een mens konden doen. Nu ik de 70 ben gepasseerd besef ik eens te meer wat een ongelooflijk sterke en hartelijke mens Otto was. Gelukkig heb ik ook herinneringen aan onze kegelavonden waar hij enorm van genoot. Ik zal hem nooit vergeten.

Geachte heer/mevrouw, ik ben de trotse kleinzoon van deze held allereerst hartelijk bedankt voor het stukje. Vond het leuk om te zien dat ik mijn opa terug kon vinden op internet. Laatst kwam ik wat oude spullen tegen van mijn opa. Dit was een kaart naar zijn ouders vlak na de bevrijding en zijn naam plaatje van toen hij nog gedetineerd was in Nederland. Daarom ook de bijlage die ik heb toegevoegd. Hoop dat jullie hier eventueel wat aan hebben. Met vriendelijke groet, Ruben Guldenaar

De vrijgezelle Otto Cornelis Grasmaijer, zoon van Otto Grasmaijer en Johanna Roeloffsen, wordt op 6-5-1925 in Enschede geboren. De jonge meubelmaker raakt betrokken bij het verzet in Amsterdam en woont daar een tijdje aan de Hasenbroekstraat 43. Op 27 januari 1942 wordt Otto Grasmaijer op last van de SD opgepakt in Amsterdam en zit een periode gevangen aan in het huis van bewaring. Grasmaijer wordt op diverse plaatsen gevangen gezet, in elk geval verblijft hij ook in Vught van 8-1 tot 22-1-1943. Otto Grasmaijer wordt gevangene die valt onder het onder het zogenaamde Nacht- und Nebelerlaẞ. Nacht und Nebel was een speciale strafklasse die de 'Chef des Oberkommando der Wehrmacht' veldmaarschalk Wilhelm Keitel in opdracht van Adolf Hitler tijdens de Tweede Wereldoorlog liet instellen om verzetsmensen spoorloos te laten verdwijnen. Hij mag niet met het thuisfront schrijven en men weet thuis ook niet waar hij gevangen zit. Op 10-7-1943 wordt hij gevangen gezet in K.L. Natzweiler waar hij onder zeer zware omstandigheden dwangarbeid moet doen. Hij werkt o.a. in het Steinbruchkommando. Als de geallieerde troepen in september 1944 de Elzas en het kamp Natzweiler naderen, wordt door de SS besloten het kamp te ontruimen. Grasmaijer gaat weer op transport en komt op 6 september 1944 aan in K.L. Dachau, geregistreerd onder nummer 101455 Hij overleeft de verschrikkingen van de concentratie kampen en wordt op 29-4-1945 bevrijd door de geallieerden. Otto Grasmaijer is na de oorlog gehuwd met Wilhelmina Groothuis. Hij is op 20-1-2006 in Schagen overleden op 80-jarige leeftijd. Otto Grasmaijer was drager van het Verzetsherdenkingskruis en het Natzweiler NN Kruis.